IFS staat voor Internal Family Systems. Richard C. Schwartz heeft een therapie ontwikkeld waarbij je werkt met de verschillende interne delen. Iedereen is zich bewust van verschillende delen in zichzelf in de zin van ‘een deel van mij heeft geen zin’, ‘een deel van mij vindt dat ik eigenlijk zou moeten’. Of ‘een deel vindt het wel goed zo’ en ‘een deel zegt dat ik het beter moet doen en me er te makkelijk vanaf maak’. Als je getraumatiseerde delen hebt, zijn deze interne gesprekken veel heftiger en is het gedrag van die delen ook vaak veel heftiger. We laten ons erdoor leiden, worden heen en weer geslingerd, het brengt ons in verwarring en we veroordelen onszelf. We denken dat we die delen zíjn en zijn ons minder bewust van ons ‘Zelf‘. Dat leidt makkelijk tot zelfveroordeling en staat herstel in de weg.

Bij IFS therapie  worden delen duidelijker onderscheiden en krijgt het ‘Zelf’ een duidelijke rol. Het ‘Zelf’ kun je zien als je gezonde kern, de kern die overzicht heeft, kan begrijpen, zorg kan bieden en leiding kan nemen.

IFS onderscheidt drie soorten delen:

  • Getraumatiseerde delen, ook wel ballingen genoemd. Zij hebben de grote invloed op het gedrag van andere delen. Deze delen doen pijn als je ze toelaat.
  • Proactieve beschermers, zij worden managers genoemd. Ze zorgen ervoor dat je blijft functioneren. Doorzetten, zelfkritiek, afzien…
  • Reactieve beschermers, oftewel de brandweerlieden. Zij regelen afleiding en onderdrukking van de emotionele pijn van de ballingen. Dit is nodig als de pijn doorbreekt ondanks het harde werk van de managers. Bijvoorbeeld zelftroost door alcohol of eten.

Bij deze therapie leer je meer contact te krijgen met je ‘Zelf’ en op een vriendelijker manier met je delen om te gaan. Je leert ze te begrijpen en ervoor te zorgen. Ook voor de pijnlijke delen. Uiteindelijk zal hierdoor alles meer in balans komen, er kan heling plaatsvinden en de pijn zal minder worden.